Η αναρχική γαλλική εφημερίδα "Le Libertaire" και η κομουνιστική "L'Humanité" αναγγέλλουν το πρωΐ στις 23 Αυγούστου 1927 την εκτέλεση των Sacco και Venzetti |
Τα επόμενα χρόνια, και ενώ συνεχιζόταν ο δικαστικός αγώνας και ένα συνεχώς διογκούμενο κύμα συμπαράστασης απλωνόταν σ' ολόκληρο τον κόσμο ζητώντας την αθώωση τους, οι Σάκκο και Βαντζέττι κλείστηκαν σε ψυχιατρείο (ο μεν Σάκκο το 1923 και ο Βαντσέττι το 1925) σε μια προσπάθεια της αμερικανικής πολιτείας να ακυρώσει την προσωπικότητά τους και το επαναστατικό μήνυμα που διέδιδαν: Η ψυχιατρική και η ποινική δικαιοσύνη ως κατασταλτικοί μηχανισμοί στην υπηρεσία της αστικής τάξης συμβαδίζουν παντού και πάντοτε χέρι με χέρι. (Βλέπε: "Bruce Cohen. Η ψυχιατρική ηγεμονία")
Η θανατική καταδίκη επικυρώθηκε τελικά το 1926 και η ημερομηνία εκτέλεσης ορίστηκε για τις 10 Αυγούστου 1927. Στις 7 Αυγούστου στο Παρίσι μια διαδήλωση 100.000 ατόμων κατέκλυσε τους δρόμους της πόλης. Μαχητικές διαδηλώσεις έγιναν και τις επόμενες ημέρες (8, 9 και 10 Αυγούστου) όχι μόνο στο Παρίσι, αλλά και στο Λονδίνο, στις Βρυξέλλες, στο Μοντεβίδιο, στην Παραγουάη…. Εκρηκτικοί μηχανισμοί τοποθετήθηκαν στη Βασιλεία και στη Σόφια, ενώ 16.000 εργάτες στο Σικάγο και 150.000 στη Νέα Υόρκη κατέβηκαν σε γενική απεργία. Αλλά οι μαζικές και μαχητικές κινητοποιήσεις δεν κατόρθωσαν να ανατρέψουν την καταδικαστική απόφαση: Η εκτέλεση αναβλήθηκε μόνο για λίγες ημέρες.
Τη νύχτα μεταξύ 22 και 23 Αυγούστου ο Νίκολα Σάκκο και ο Μπαρτολομέο Βαντσέττι οδηγήθηκαν στην ηλεκτρική καρέκλα. Την άλλη μέρα το πρωί ο θάνατός τους ήταν ήδη γνωστός σε ολόκληρο τον κόσμο. Οι γαλλικές εφημερίδες "Libertaire" (της άναρχο-κομουνιστικής ένωσης) και "Humanité" (του κομουνιστικού κόμματος) με έκτακτες εκδόσεις τους ανήγγειλαν πρωτοσέλιδα τη δολοφονία καλώντας τον κόσμο να συμμετάσχει το ίδιο κιόλας βράδυ σε διαδήλωση έξω από την αμερικανική πρεσβεία. Ήταν η εποχή που αναρχικοί και οπαδοί κομουνιστικών κομμάτων μπορούσαν ακόμη να συμμετέχουν σε κοινούς αγώνες.
«Τελείωσε. Είναι νεκροί. Είναι νεκροί επειδή ονειρεύτηκαν μια καλύτερη ανθρωπότητα, γράφει στο πρωτοσέλιδό του ο αναρχικός "Λιμπερταίρ". Και όλοι εσείς που, παρά τις διαφορές που μας χωρίζουν, συμμετείχατε στον πόνο και στις αγωνίες μας, όλοι εσείς δεν θα ξεχάσετε τώρα. Σήμερα το βράδυ στις 9 η ώρα, θα είστε και πάλι μαζί μας μπροστά στην Αμερικανική Πρεσβεία. Θα ενώσετε και πάλι τις φωνές σας με τις δικές μας φωνές, για να μπορέσει να ακουστεί σαν άγρια θύελλα η κραυγή τού μίσους μας ενάντια στους δολοφόνους δήμιους. Και αυτή δεν θα είναι παρά μόνο η αρχή, προανάκρουσμα μιας κινητοποίησης γιγάντιας ενάντια στη βαρβαρότητα των γιάνκηδων. Και αύριο, πάλι και πάλι, θα ακούσετε ξανά το κάλεσμά μας και ξανά θα ανταποκριθείτε σ' αυτό μέχρι ότου πληρώσουν επιτέλους οι εγκληματίες που τόλμησαν να θυσιάσουν στους Θεούς τους δύο αθώα θύματα.»
Το βράδυ στις 23 Αυγούστου του 1927 ο γαλλικός στρατός αναγκάστηκε να περικυκλώσει την Αμερικανική Πρεσβεία για να την προστατέψει από την οργή του πλήθους. Βίαιες διαδηλώσεις έγιναν και στη Γερμανία, στη Γενεύη, στο Τόκυο, στη Νότια Αφρική, στη Λατινική Αμερική, σε όλο τον κόσμο. Ήταν η απαρχή του αντιαμερικανισμού, και ήταν η εποχή που οι αναρχικοί αποτελούσαν αναπόσπαστο κομμάτι μιας μαχητικής και ελπιδοφόρας ακόμη εργατικής τάξης…
Here's to you, Nicola and Bart!
Joan Baez, "Here's to you" στο YouTube (Μπαλάντα για τους Σάκκο και Βαντσέττι) |
--------------------------
Σχετική ανάρτηση:
Γιατί οι αντι-εξουσιαστές διαγνώσκονται ψυχικά ασθενείς. Ένα άρθρο του Bruce Levine
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου